فعالان هشدار می‌دهند که نرخ ترک تحصیل در ترکیه به شکل بی سابقه‌ای در حال افزایش است، زیرا آسیب‌های اجتماعی ناشی از آشفتگی اقتصادی در آن کشور عمیق‌تر می‌شود.
فرارو- "باران" ۱۶ ساله از محله فقیرنشین خود در آدانا در جنوب ترکیه اکثرا هفت روز در هفته برای کار به بخش‌های شیک‌تر شهر می‌رود. او به "المانیتور" می‌گوید مجبور شد زمانی که کلاس نهم را می‌گذراند ترک تحصیل کند تا والدین خود را مورد حمایت قرار دهد و به دو خواهر و برادر کوچک ترش کمک کند تا در مدرسه بمانند. او از ماه مه در یک رستوران متخصص در زمینه سیرابی مشغول به کار بوده است. او با خجالت می‌گوید:" کلاس مورد علاقه‌ام ریاضی بود، اما من باید کار کنم تا به زندگی ادامه دهم".
به گزارش فرارو به نقل از المانیتور، "امینه" و "مهمت" والدین او می‌گویند که ناامید هستند. آنان از روزی که در مزارع جمع آوری نارنگی بودند بر شدت ناامیدی مالی‌شان در بحبوحه آشفتگی اقتصادی ترکیه افزوده شده آشفتگی‌ای که با قیمت‌های سرسام آور همراه بوده و آنان را عصبانی کرده است. بر اساس آمار رسمی، نرخ تورم سالانه ترکیه در ماه اکتبر به بالاترین میزان در ۲۴ سال گذشته یعنی ۸۵.۵ درصد رسیده است.
مهمت در مورد فرزندان اش می‌گوید: "تنها هزینه خرید کتاب‌های این سه بچه ۱۵۰۰ لیر (۸۰ دلار) است". او با گلایه می‌گوید که با دستمزد روزانه ۱۵ دلاری اش حتی نمی‌تواند اقلام اساسی و ضروری روزانه برای گذران زندگی خانواده را نیز تهیه کند.
مادر "باران" می‌گوید از زمانی که او مدرسه را ترک کرده کیف مدرسه‌اش را پنهان کرده تا با دیدن آن اوقات‌اش تلخ نشود. او می‌گوید نمی‌داند دو فرزند کوچک‌ترش تا چه مدت زمان دیگری می‌توانند در مدرسه بمانند، زیرا او حتی برای دادن پول جیبی کافی به منظور تهیه غذای فرزندان اش نیز باید به سختی تلاش کند.
"یوسف" و "امره" دوقلو‌های ۱۶ ساله از همان محله نیز به دلیل آن که اعضای خانواده نمی‌توانند مخارج زندگی شان را تامین کنند ترک تحصیل کرده اند.
"اومیت" پدرشان که سرآشپز کبابی در یک کباب فروشی کوچک است با غرولند می‌گوید: "تامین هزینه برای تهیه کفش‌های‌شان مشکل است. خرید جوراب یک مشکل دیگر و تهیه کتاب نیز مشکلی است".
او می‌گوید دولت هیچ توجهی به مشکلات جمعیت ترکیه ندارد. او می‌افزاید: "آنانی که در آنکارا هستند نمی‌توانند در مورد چه صحبت می‌کنند. آنان با وضعیت ما را زندگی نمی‌کنند. باید در شرایط ما باشند و این گونه زندگی کنند تا بفهمند خجالت زده شدن در مغازه لوازم التحریر فروشی و عدم توانایی خرید وسایل اولیه برای فرزندان چه حسی دارد".
این داستان‌ها بریده‌هایی از واقعیتی در ترکیه است که "عمر ییلماز" رئیس انجمن اولیا و مربیان از آن تحت عنوان "بزرگترین ترک تحصیل دسته جمعی در تاریخ مدرن ترکیه" یاد می‌کند. بر اساس آمار رسمی، حدود ۱.۲ میلیون کودک ۵ تا ۱۷ ساله در فاصله سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲ میلادی در هیچ مدرسه‌ای ثبت نام نکرده‌اند. او می‌گوید اگر به این آمار دانش‌آموزانی را که در مدارس فنی و حرفه‌ای تحصیل می‌کنند و کسانی که در مدارس باز به تحصیل می‌پردازند جایی که در آن دانش آموزان چهار روز در هفته کار می‌کنند را نیز بیافزایید نزدیک به ۴ میلیون کودک در ترکیه خارج از سیستم آموزشی عادی آن کشور به سر می‌برند یا با دستمزد پایین کار می‌کنند و یا به دنبال شغل هستند.
ییلماز با اشاره به این که درآمد اکثر خانواده‌ها در سطح حداقل دستمزد ماهانه ۵۵۰۰ لیر (۲۹۵ دلار) محدود شده می‌افزاید: "به دلیل افزایش سرگیجه‌آور قیمت‌ها در دو سال گذشته امروز از هر دو دانش آموز در ترکیه دست کم یک نفر با سوء تغذیه مواجه است. هزینه یک ناهار دست کم ۳۵ لیر (تقریبا ۲ دلار) است. برای دو کودک هزینه ماهانه یک وعده غذایی در مدرسه در حدود یک سوم حداقل دستمزد است".
او می‌افزاید: "بودجه وزارت آموزش و پرورش از از ۱۰.۷۹ درصد در سال گذشته به ۹.۷۴ درصد در سال جاری کاهش یافت این در حالیست که با خروج میلیون‌ها دانش آموز از سیستم آموزش عادی این بودجه بایستی ۳۰ درصد افزایش می‌یافت".
او با بیان این که کودکان و نوجوانان با امید رهایی از بیکاری مدارسی غیر از مدارس سیستم آموزشی عادی را انتخاب می‌کنند می‌گوید: "تنها در هفت ماه گذشته تعداد دانش آموزانی که وارد هنرستان و مراکز فنی و حرفه‌ای شده اند از ۱۶۰ هزار نفر به یک میلیون نفر افزایش یافته است".
"هاجر فوگو" بنیانگذار شبکه "فقر عمیق" که اکنون برای حزب جمهوری خواه خلق (جریان اصلی اپوزیسیون ترکیه) کار می‌کند از دولت خواسته تا آبخوری‌های تمیز و آشامیدنی را نصب کرده و برنامه‌های ارائه غذای رایگان را در تمام مدارس دولتی راه اندازی کند. او با اقتباس از تجربه چند دهه‌ای خود در کمک به فقرا می‌گوید:"کودکانی که نمی‌توانند با خود غذایی به مدرسه ببرند دچار آسیب روحی می‌شوند". او می‌افزاید: "طبق گزارش یونیسف اجرای برنامه‌های تغذیه و بهداشت مدارس برای کودکان فقیر مدت ماندن آنان در مدرسه را به مدت دو سال و نیم افزایش می‌دهد و باعث افزایش نرخ ثبت نام و حضور در مدرسه به ترتیب به میزان ۹ و ۸ درصد می‌شود".
